مقالات
شیوع بیماری سلیاک در بین بیماران مبتلا به صرع چقدر است؟
روش: جمعیت این مطالعه شامل 108 بیمار مبتلا به صرع مداوم بدون علت در مراجعین به درمانگاه صرع بودند. از بیمارانی که تمایل به شرکت در مطالعه داشتند، دعوت شد که برای غربالگری از نظر بیماری سلیاک به درمانگاه گوارش مراجعه نمایند. تشخیص بیماری سلیاک از طریق اندازه گیری آنتی بادی های IgA آنتی ترانس گلوتامیناز بافتی (t-TG) و بیوبسی روده کوچک انجام گردید. تغییرات بافت شناسی بر اساس طبقه بندی مارش(MARSH) تفسیر شد.
نتایج: از کل 108 بیمار مبتلا به صرع مداوم بررسی شده، 72 نفر جنس مونث و 36 نفر جنس مذکردر محدوده سنی 2 تا 64 سال ( میانگین: 23.44، انحراف معیار: 12.1) بودند.ازاین تعداد بیمار مبتلا به صرع، 4 مورد IgA آنتی t-TG مثبت داشتند(3.7%)، در حالیکه شیوع بیماری سلیاک در مطالعه مشابه 0.6% گزارش شده بود. بر اساس بیوبسی روده، تشخیص بیماری سلیاک در 3 بیمار تایید گردید که در مرحله Marsh I بودند. انجام بیوبسی روده کوچک در سایر بیماران نشان داد که تعداد لنفوسیتهای داخل اپی تلیوم روده تنها مختصری افزایش یافته است. درحالیکه تفاوت معنی داری بین دو گروه بیماران ،با بیماری سلیاک و بدون بیماری سلیاک از نظر دو علامت : اسهال و ضایعات آفت در دهان وجود داشت( )P< 0.05
بحث: شیوع بیماری سلیاک در بین بیماران مبتلا به صرع با علت ناشناخته افزایش داشته است. لذا بررسی بیماری سلیاک درهر بیمار مبتلا به صرع با علت ناشناخته ، حتی در صورت عدم وجود علائم گوارشی اهمیت دارد.
